Gabing-gabi na, pero heto ako. Naka-upo sa harap ng kompyuter at nagpupuyat. Kasabay ng pangangalay ng binti at panaka-nakang pagbagsak ng mga mata ko, ewan ko kung bakit hindi ako makahanap ng sapat na dahilan para matulog :))
Habang pa-facebook facebook ang Lola moh, nakita ko ang mga notes na naisulat ko sa site na iyon. Hayaan ninyong i-share ko dito ang ilan sa mga 'yun.
-----------------------
April 2, 2010
12:27 am
A while ago, I found myself asking the question; “Sino ba talaga ako?” Funny kasi masyado ata ako nagiging OA. Hindi ko mawari kung ito ba'y dulot ng pagkabangag ko mula sa pagkain ng oatmeal na inihanda para sakin ng nanay ko, o bungang isip lng 'to dhil sa sunud-sunod na mga araw na nagpupuyat ako. Anyway, sanay nman na akong umaga na kung matulog. As my friend labeled me, isa daw akong “Vampire” (Now i'm thinking of the Cullens na, haha ayan tuloy). :))
Going back to the question, napag-isip isip ko kung gaano nga ba ako kakilala ng mga kaibigan ko? Ng mga taong nakakakita sakin diyan sa tabi-tabi? Ng mga kakilala ko sa facebook? Ng mga schoolmates ko sa AUF at ng mga former schoolmates ko sa FGNMHS? I dunno. That's why I've decided to write something about me; highlights of what happened in my life 17 years back.
ANGELINE PEREZ ROGEL
Yeah, that's my full name. Happy nman ako sa pangalang ibinigay sakin ng mga magulang ko kasi hindi siya gaanong mahaba. Salamat at one word lang ang first name ko dahil ako yung tipo ng taong tamad magsulat ng mahabang pangalan lalo na kung my quiz sa klase. Madalas ma mis-prononounce ang last name ko. Sanay na akong nagkokorek sa mga teacher ko like; “Hindi po ganun, pronounced as letter H po dpat ung G.” 17 years old na ako. Special day ko ang February 22, kasi B-day ko yun. Tatay ko? Severino Rogel. Nanay ko? Aurora P. Rogel. Mga Kuya ko? Anghel. Joke. Haha. Actually, dalawa sila, si Benjie at c Brian. :) (parang hindi kuya noh? Hahaha).
I love my father. SO MUCH. “Papa” ang twag ku sknya, sa loob o labas man ng bahay. Sayang ndi nila ako sinanay na tawagin syang 'Daddy' pra nmn medyo sosyal =)) The best thing about him is that sobrang bait nya. Occasional drinker, hindi smoker, at lalong hindi nagger. Well, sa kanya ako mdalas kumukuha ng allowance at load. Hindi siya palatanong kung saan gagamitin ang pera o kung saan ko yun ginasta kapag naubos na. For him, pag binigay na, sayo na. Wala nang pakialamanan. Never ko pa siyang narinig kumanta. As in kahit konti lang, wala talaga. Pinapakanta ko sya noon pero ang sabi niya, tatalon daw mga butiki samin kaya hindi ko na siya pinilit mula nun. Currently, he's working as a Secretary of the former Secretary of Department of Public Works and Highways. Also, siya ay isang retired Police Captain ng Philippine National Police.
Kung meron mang isang tao sa buong mundo na nakakakilala sa buong pagkatao ko, wala yung iba kundi ang Mama ko. Hmm. Medyo palasermon sya (which is, I believe, normal na sa mga nanay). In spite of that, mabait at caring naman siya sa amin. Alam na alam niya kung ano ang ugali ko, and ganun din naman ako sa kanya. Mas close ako sa mama ko kesa sa papa ko, kasi palaging nasa work si papa. Matapang si mama. Obvious nman eh, haha. Saka halos lahat na ata ng mga kaibigan ko ganun ang pagkakakilala sa kanya. Siya ang nakakaalam ng mood ko. Kung kelan ako masaya at kung kelan ako sabog. Hindi sila strict ni papa, as in. Im free to do everything I want as long as nagpapaalam ako sa kanila. Saya nuh? Haha.
Yung dalawa kong Kuya, ayun. Parehong pulis. Yung panganay, sweet. Sa sobrang sweet eh nakakalimutan na nya atang 17 years old na ako at hindi 7. Yung pangalawa, sweet din nman pero medyo moody paminsan-minsan. Pareho silang makulit. Si kuya benjie, talented sa pagluluto. Sabi ko nga sa kanya, pwede na rin siyang mag-resign sa pagka-pulis at mag-chef na lang siya. Yung pangalawa naman, madalas kong kaagaw sa computer. Kaagaw sa ym, kaagaw sa facebook. Noon, madalas kaming mag-away-away ng mga 'to, mabuti naman ngayon at hindi na. Hahaha.
UGALI KO :)
Moody ako. Masungit minsan, pero minsan lang yun :) Okay naman siguro akong kaibigan kasi hindi naman ako nananakit (physically and emotionally, as far as I know, LOL). Paminsan-minsan sinusumpong ako ng pagiging matulungin ko sa kapwa. Hindi ko alam kung papano pero alam ko nangyayari yun. Sweet ako sa mga taong malalapit sa akin. Mahirap kasi maging sweet sa mga taong hindi pa naman talaga malapit sakin kasi baka isipin ng iba feeling close ako, 'di ba? Hindi ako yung tipo ng taong palangiti at mahilig mamansin pag nakasalubong mo sa daan o sa school corridors. PERO kahit ganun, kilala kita at hindi ako snobbish. Nahihiya lang talaga akong maunang ngumiti sayo kasi baka isipin mo isa akong feeler. Hahaha.
Gusto ko sa mga taong pala-kaibigan. Magaan ang loob ko sa kanila. Ayoko sa mga taong masyadong madaldal at hindi ako binibigyan ng chance na makapagsalita. Though paminsan-minsan okay ung mga taong ganun (kasi sila ang nagdadala ng conversation at hindi ako). Mahilig akong mag-share ng secrets sa mga kaibigan ko, bagay na hindi ko nagagawa sa sinumang family member sa bahay. Oo, marami akong kaibigan pero sa dami nila, hindi lahat eh napagsasabihan ko ng mga sikreto at nangyayari sa buhay ko. Meron lang cgurong 7 or 8 sa kanila na updated tungkol sa akin.
Hmmm. Mahilig akong magtago ng mga bagay na may sentimental value sakin gaya ng mga notebooks ko simula nung prep hanggang highschool. Wala akong alam na pwedeng paggamitan at hindi ako ang nakikinabang sa mga yun kundi mga insektong namumuhay kasama ng mga ito. Ayoko naman silang itapon, kasi once in a while binabalikan ko yun at tinitingnan ko kung paano nag-evolved ang sulat ko mula sa pagiging kalkal manok hanggang sa medyo ayos na handwriting. Natatawa na nga lang ako minsan kapag nakikita ko ang mga kalokohang naisulat ko noon sa likod ng mga notebooks ko. May FLAMES, may SOS, at kung anu-ano pa.
Mahilig akong magbasa-basa at manood ng mga documentaries. Marami akong libro sa bahay pero madalas, puro reference books lang. Hindi ko alam bakit pero mas hilig kong magbasa ng mga reference books kaysa mga fiction. Iilan pa lang ang mga nabasa kong fiction books at madalas tumatagal bago ko matapos ang isang libro.Mula sa kinauupuan ko ngayon, kitang-kita ko kung gaano nasapawan ng mga librong world history and literature, philippine history at biology ang mga fiction books na meron ako.
SCHOOL is COOL =]]
Unang-unang school na pinasukan ko eh yung City Temple Kiddie Learning Center malapit sa bahay namin. Dun ako unang nagkaroon ng mga kaibigan at kaaway syempre. Hinding-hindi ko makakalimutan si FIVE-STAR na wala atang ginawa sa class namin kundi ipagyabang yung five star na binigay sa kanya ng tita nya na teacher namin. Inggit na inggit ako sa kanya nun. Parang lahat na ata ng biyaya nakukuha niya. Hahaha. Tinandaan ko ang mukha niya pati yung nunal nya malapit sa bibig at sinabi ko sa sarili ko mula noon na darating din yung time na magkikita kami ulit ng batang ito at sa akin naman siya maiinggit. Hahaha. (Ako na po ang mean. xD)
Graduate ako ng Gueco Balibago Elementary School. Ang makasaysayang school na may mga umaalingasaw na CR at unique na ghost stories. Sabi ng mga kaklase ko noong elementary, meron daw nitso sa likod ng covered court namin nun, binabalik-balikan namin yun pero wala naman kaming matagpuang bakas kundi ang amoy panghi na ihi ng mga estudyante na nagkaka-klase malapit sa covered court na yun. Remarkable din yung statue ni Jose Rizal na umiikot daw ang ulo kapag may batang dumadaan dun ng mag-isa. May mga sabi-sabi rin na sa room na malapit sa statue ni Rizal, may mga fetus na nakadisplay para sa mga estudyante pero nakagraduate na ako't lahat e ndi ko man lang nasilayan ang mga yun.
Sa maalikabok na paaralan naman ng Francisco G. Nepomuceno Memorial High School ako nagtapos ng sekondarya. Ayoko sanang maniwala na highschool life ang the best pero sa tuwing naiisip ko ang mga napagdaanan ko habang nag-aaral ako sa school na 'to eh gusto kong isigaw na the best tlaga ang buhay high school. Doon ko naranasang maging part ng Science-Math Class at doon ko rin naranasan ang hirap ng pagkakaroon ng mga elective subjects. Ilan sa mga bagay na namimiss ko sa highschool e yung pagkakaroon ng mga Regional seminars sa malalayong lugar. Sobrang saya kapag na-eexcuse ka sa klase sa loob ng tatlo o limang araw para mag-represent ng school nyo! Haha. Dito rin ako nakasali at nakaranas manalo sa mga competitions gaya ng Science Investigatory Project, Division Schools Press Conference at Regional Schools Press Conference. Newswriting ang category ko nun. Naranasan ko ring maging Editor-In-Chief at maging President ng Interact Club, atbp. Nakapag-audition din ako at natanggap sa isang Exchange Student sa Japan. Naging isa sa mga Ten Outstanding Secondary Students of Angeles City (TOSSA) 2009. Pag naaalala ko yung mga hirap at pagod, nakakamiss din pala. Yung pressures at yung memories minsan parang gusto kong balikan. Yun nga lang, past is past. Atleast naman, my memories na naiwan sakin na pwede kong i-cherish hangga't kaya pa ng memory ko :)
12:27 am
A while ago, I found myself asking the question; “Sino ba talaga ako?” Funny kasi masyado ata ako nagiging OA. Hindi ko mawari kung ito ba'y dulot ng pagkabangag ko mula sa pagkain ng oatmeal na inihanda para sakin ng nanay ko, o bungang isip lng 'to dhil sa sunud-sunod na mga araw na nagpupuyat ako. Anyway, sanay nman na akong umaga na kung matulog. As my friend labeled me, isa daw akong “Vampire” (Now i'm thinking of the Cullens na, haha ayan tuloy). :))
Going back to the question, napag-isip isip ko kung gaano nga ba ako kakilala ng mga kaibigan ko? Ng mga taong nakakakita sakin diyan sa tabi-tabi? Ng mga kakilala ko sa facebook? Ng mga schoolmates ko sa AUF at ng mga former schoolmates ko sa FGNMHS? I dunno. That's why I've decided to write something about me; highlights of what happened in my life 17 years back.
ANGELINE PEREZ ROGEL
Yeah, that's my full name. Happy nman ako sa pangalang ibinigay sakin ng mga magulang ko kasi hindi siya gaanong mahaba. Salamat at one word lang ang first name ko dahil ako yung tipo ng taong tamad magsulat ng mahabang pangalan lalo na kung my quiz sa klase. Madalas ma mis-prononounce ang last name ko. Sanay na akong nagkokorek sa mga teacher ko like; “Hindi po ganun, pronounced as letter H po dpat ung G.” 17 years old na ako. Special day ko ang February 22, kasi B-day ko yun. Tatay ko? Severino Rogel. Nanay ko? Aurora P. Rogel. Mga Kuya ko? Anghel. Joke. Haha. Actually, dalawa sila, si Benjie at c Brian. :) (parang hindi kuya noh? Hahaha).
I love my father. SO MUCH. “Papa” ang twag ku sknya, sa loob o labas man ng bahay. Sayang ndi nila ako sinanay na tawagin syang 'Daddy' pra nmn medyo sosyal =)) The best thing about him is that sobrang bait nya. Occasional drinker, hindi smoker, at lalong hindi nagger. Well, sa kanya ako mdalas kumukuha ng allowance at load. Hindi siya palatanong kung saan gagamitin ang pera o kung saan ko yun ginasta kapag naubos na. For him, pag binigay na, sayo na. Wala nang pakialamanan. Never ko pa siyang narinig kumanta. As in kahit konti lang, wala talaga. Pinapakanta ko sya noon pero ang sabi niya, tatalon daw mga butiki samin kaya hindi ko na siya pinilit mula nun. Currently, he's working as a Secretary of the former Secretary of Department of Public Works and Highways. Also, siya ay isang retired Police Captain ng Philippine National Police.
Kung meron mang isang tao sa buong mundo na nakakakilala sa buong pagkatao ko, wala yung iba kundi ang Mama ko. Hmm. Medyo palasermon sya (which is, I believe, normal na sa mga nanay). In spite of that, mabait at caring naman siya sa amin. Alam na alam niya kung ano ang ugali ko, and ganun din naman ako sa kanya. Mas close ako sa mama ko kesa sa papa ko, kasi palaging nasa work si papa. Matapang si mama. Obvious nman eh, haha. Saka halos lahat na ata ng mga kaibigan ko ganun ang pagkakakilala sa kanya. Siya ang nakakaalam ng mood ko. Kung kelan ako masaya at kung kelan ako sabog. Hindi sila strict ni papa, as in. Im free to do everything I want as long as nagpapaalam ako sa kanila. Saya nuh? Haha.
Yung dalawa kong Kuya, ayun. Parehong pulis. Yung panganay, sweet. Sa sobrang sweet eh nakakalimutan na nya atang 17 years old na ako at hindi 7. Yung pangalawa, sweet din nman pero medyo moody paminsan-minsan. Pareho silang makulit. Si kuya benjie, talented sa pagluluto. Sabi ko nga sa kanya, pwede na rin siyang mag-resign sa pagka-pulis at mag-chef na lang siya. Yung pangalawa naman, madalas kong kaagaw sa computer. Kaagaw sa ym, kaagaw sa facebook. Noon, madalas kaming mag-away-away ng mga 'to, mabuti naman ngayon at hindi na. Hahaha.
UGALI KO :)
Moody ako. Masungit minsan, pero minsan lang yun :) Okay naman siguro akong kaibigan kasi hindi naman ako nananakit (physically and emotionally, as far as I know, LOL). Paminsan-minsan sinusumpong ako ng pagiging matulungin ko sa kapwa. Hindi ko alam kung papano pero alam ko nangyayari yun. Sweet ako sa mga taong malalapit sa akin. Mahirap kasi maging sweet sa mga taong hindi pa naman talaga malapit sakin kasi baka isipin ng iba feeling close ako, 'di ba? Hindi ako yung tipo ng taong palangiti at mahilig mamansin pag nakasalubong mo sa daan o sa school corridors. PERO kahit ganun, kilala kita at hindi ako snobbish. Nahihiya lang talaga akong maunang ngumiti sayo kasi baka isipin mo isa akong feeler. Hahaha.
Gusto ko sa mga taong pala-kaibigan. Magaan ang loob ko sa kanila. Ayoko sa mga taong masyadong madaldal at hindi ako binibigyan ng chance na makapagsalita. Though paminsan-minsan okay ung mga taong ganun (kasi sila ang nagdadala ng conversation at hindi ako). Mahilig akong mag-share ng secrets sa mga kaibigan ko, bagay na hindi ko nagagawa sa sinumang family member sa bahay. Oo, marami akong kaibigan pero sa dami nila, hindi lahat eh napagsasabihan ko ng mga sikreto at nangyayari sa buhay ko. Meron lang cgurong 7 or 8 sa kanila na updated tungkol sa akin.
Hmmm. Mahilig akong magtago ng mga bagay na may sentimental value sakin gaya ng mga notebooks ko simula nung prep hanggang highschool. Wala akong alam na pwedeng paggamitan at hindi ako ang nakikinabang sa mga yun kundi mga insektong namumuhay kasama ng mga ito. Ayoko naman silang itapon, kasi once in a while binabalikan ko yun at tinitingnan ko kung paano nag-evolved ang sulat ko mula sa pagiging kalkal manok hanggang sa medyo ayos na handwriting. Natatawa na nga lang ako minsan kapag nakikita ko ang mga kalokohang naisulat ko noon sa likod ng mga notebooks ko. May FLAMES, may SOS, at kung anu-ano pa.
Mahilig akong magbasa-basa at manood ng mga documentaries. Marami akong libro sa bahay pero madalas, puro reference books lang. Hindi ko alam bakit pero mas hilig kong magbasa ng mga reference books kaysa mga fiction. Iilan pa lang ang mga nabasa kong fiction books at madalas tumatagal bago ko matapos ang isang libro.Mula sa kinauupuan ko ngayon, kitang-kita ko kung gaano nasapawan ng mga librong world history and literature, philippine history at biology ang mga fiction books na meron ako.
SCHOOL is COOL =]]
Unang-unang school na pinasukan ko eh yung City Temple Kiddie Learning Center malapit sa bahay namin. Dun ako unang nagkaroon ng mga kaibigan at kaaway syempre. Hinding-hindi ko makakalimutan si FIVE-STAR na wala atang ginawa sa class namin kundi ipagyabang yung five star na binigay sa kanya ng tita nya na teacher namin. Inggit na inggit ako sa kanya nun. Parang lahat na ata ng biyaya nakukuha niya. Hahaha. Tinandaan ko ang mukha niya pati yung nunal nya malapit sa bibig at sinabi ko sa sarili ko mula noon na darating din yung time na magkikita kami ulit ng batang ito at sa akin naman siya maiinggit. Hahaha. (Ako na po ang mean. xD)
Graduate ako ng Gueco Balibago Elementary School. Ang makasaysayang school na may mga umaalingasaw na CR at unique na ghost stories. Sabi ng mga kaklase ko noong elementary, meron daw nitso sa likod ng covered court namin nun, binabalik-balikan namin yun pero wala naman kaming matagpuang bakas kundi ang amoy panghi na ihi ng mga estudyante na nagkaka-klase malapit sa covered court na yun. Remarkable din yung statue ni Jose Rizal na umiikot daw ang ulo kapag may batang dumadaan dun ng mag-isa. May mga sabi-sabi rin na sa room na malapit sa statue ni Rizal, may mga fetus na nakadisplay para sa mga estudyante pero nakagraduate na ako't lahat e ndi ko man lang nasilayan ang mga yun.
Sa maalikabok na paaralan naman ng Francisco G. Nepomuceno Memorial High School ako nagtapos ng sekondarya. Ayoko sanang maniwala na highschool life ang the best pero sa tuwing naiisip ko ang mga napagdaanan ko habang nag-aaral ako sa school na 'to eh gusto kong isigaw na the best tlaga ang buhay high school. Doon ko naranasang maging part ng Science-Math Class at doon ko rin naranasan ang hirap ng pagkakaroon ng mga elective subjects. Ilan sa mga bagay na namimiss ko sa highschool e yung pagkakaroon ng mga Regional seminars sa malalayong lugar. Sobrang saya kapag na-eexcuse ka sa klase sa loob ng tatlo o limang araw para mag-represent ng school nyo! Haha. Dito rin ako nakasali at nakaranas manalo sa mga competitions gaya ng Science Investigatory Project, Division Schools Press Conference at Regional Schools Press Conference. Newswriting ang category ko nun. Naranasan ko ring maging Editor-In-Chief at maging President ng Interact Club, atbp. Nakapag-audition din ako at natanggap sa isang Exchange Student sa Japan. Naging isa sa mga Ten Outstanding Secondary Students of Angeles City (TOSSA) 2009. Pag naaalala ko yung mga hirap at pagod, nakakamiss din pala. Yung pressures at yung memories minsan parang gusto kong balikan. Yun nga lang, past is past. Atleast naman, my memories na naiwan sakin na pwede kong i-cherish hangga't kaya pa ng memory ko :)
 |
| TOSSA 2009. Ten Outstanding Secondary Students of Angeles City |
 |
| Ako with Mama. All for you! ♥ |
 |
| The Vanguard Staffers. The Official Paper of FGNMHS |
 |
| Division Level Sci-Math Fair. Champion :) All Glory to God! |
At ngayon, heto ako, mag-aaral ng Angeles University Foundation at AB Communication ang course. Honestly, Nursing ang first choice ko. Yun talaga ang sinulat ko sa registration form ko bago magenroll. Kaya lang, nung malapit nang magpasukan, naisip ko na ayaw ko ng DUGO at MATH. So naisip ko, bakit hindi Maskom? Hilig ko rin naman sumulat at magsalita kahit papaano. Sabi nila, maskom is maskomportable sa bahay. Pero gnun nga ba? Kung tutuusin, exact opposite nya ang ang term na 'maskomportable'. Nakakainis lang pag naririnig mong binabansagan ng ganun ang course mo, where in reality, wala naman talagang course na madali. Lahat nangangailangan ng hardwork at effort para makatapos ka. Isa ring bagay na ayaw kong iniuugnay sa course na 'to is yung pag maskom ka, maingay ka, madaldal. Cguro, yung ibang maskom students, Oo. Pero hindi naman lahat. Actually, hindi basta daldal ang kailangan. Dapat may sense din pag nagsasalita. Kaming mga AB Comm students, nabubuhay sa ideology na; “We don't just talk to make noise, we talk with sense” :)
At dito po nagtatapos. Salamat sa pagbabasa. Sana kahit pano may nalaman ka tungkol sakin. =))
At dito po nagtatapos. Salamat sa pagbabasa. Sana kahit pano may nalaman ka tungkol sakin. =))
 |
| Recognition Day '10. Ako ulit with Mama :) |
 |
| My Loovesss :) Ariane, Faith, Jom & Xanti with AB Comm Mates |
6 comments:
pwede ba akong maging buhay na patotoo netong
sinabi mo..
"Mahilig akong magtago ng mga bagay na may sentimental value sakin.."
wala lang, naalala ko kasi ung notebook na pinakita mo skin na may nakasulat na familiar na name :D
hahaha! natawa ako dun Rocker eri :)) oo nga pala no, ambata kong magka-crush no? LOL
"pati yung nunal nya malapit sa bibig at sinabi ko sa sarili ko mula noon na..."
akala ko sasabihin mo dito..na magkanunal ka din
malapit sa bibig hahahaha..cool!
ahahaha. ayoko nga eri! mala-PGMA na nunal noh?! hahah :))
I'm an incoming college freshman for the SY 2012-2013. And I'm thinking of taking up AB Comm. Pero I don't really know much about this course, so if you don't mind, can you please tell me more about this course? Like, anu-ano yung mga pinag-aaralan dito and the possible job opportunities after grad. Thanks in advance!
Hello! AB Comm is a broad course. Some people think na it's the same as Mass Communication, but it's not. In our AB Comm curriculum, we study different communication theories, public relations, theater, tv and radio production. I must say na sa course na 'to, hindi ka lang basta nagfofocus sa isang bagay like writing. All aspects nahahasa. Possible job opportunities? Depende pa rin yan sayo. But usually, yung mga job na pwede mo mapasukan e yung mga related sa mga nabanggit kong mga bagay na napag-aralan sa curriculum. Sorry for the late reply. :)
Post a Comment